شهادت،دریا دریا عظمت و سخاوت

همیشه وقتی واژه هایی چون ایثار و فداکاری بر زبان ها جاری می گردد، روح انسان در برابر عظمت این واژه های مقدس سرِ تعظیم فرود می آورد؛ چه آنکه این واژه ها فقط یک معنا ندارند، دریا دریا بزرگی و سخاوت در روح این کلمات موج می زند و زبان قاصر از بیان است در برابر این همه مردانگی و سخاوت.شهید ؛ آنکه جان بر طبق اخلاص می نهد و عاشقانه پا در رهی می گذارد که بازگشتی به دنیای مادی ندارد. او که چشم بر تمام عاشقانه های زندگی اش فرو می بندد و قلب پر از صداقتش مهمانِ بارگاه حق می گردد.

شهید قبل از شهادتش شاهد وجه پروردگار بزرگوارش می باشد و حاضر در نزد او ؛زیرا کلمه ی شهید دو معنا دارد: یکی حاضر ومراقب، ودومی شاهد . و شهود و نگریستن مراتبی دارد : نگاه با چشم، نگاه با بصیرت در عالم خیال ، نگاه با چشم و بصیرت با هم، و ادراک حقیقی مجرد از صورت های حسی. و تمام این نگریستن ها با چشم خودش یا پروردگارش محقق می شود، و این وابسته به میزان قرب به نوافل و فرائض می باشد.و همانگونه که شهود مراتبی دارد ، به همین صورت ،برای احسانی که مورد نظر است، نیز درجاتی است. رتبه ی اول آن است که به همه نیکی کنی، حتی آنکه به تو بدی کرده، و برایش عذری قائل شوی؛ و به موجودات با نگاه مهر آمیز و شفقت بنگری.رتبه ی دوم، عبادت با حضور تام است آنچنان که گویا عابد پروردگارش را می بیند.رتب ی سوم، شهود پروردگار است با همه چیز و در همه چیز، همانگونه که خداوند در سوره ی لقمان می فرماید: « وهر که رویش را به جانب خدا آورد در حالیکه نیکوکار است، همانا به ریسمان قابل اعتمادی دست آویخته است»،یعنی هنگام تسلیم ذات و قلبش به درگاه الهی ،مشاهده گر خداوند است.و بر صاحب قلب سلیم پنهان نیست که هر که در این درجه ی بلند باشد در رهایی مطلق قرار دارد و در اطوار وجودی خود جز حق را مشاهده نمی کند. و منزل رهایی ،تنها روزیِ کسی می شود که قوای روحانی اش بر او غلبه یابد، به مرتبه ی حضور تام و جنت ذات رسد و به او خطاب شود که: « ای جان آرام یافته ،به نزد پروردگارت باز آی،رضایت یافته و مورد رضایت واقع شده،پس بر بندگانم ورود یاب و بهشتم را داخل شو.»
در این سری از مقالات سعی خواهد شد کرامت شهید و شهادت به بیان کلام الله و نیز احادیث موجود مورد بررسی قرار گیرد .

ادامه دارد.....

برگرفته از تفکرات آیت الله حسن زاده آملی ، شهید و شهادت در قرآن و حدیث(جواد عباسی)